سیّد ابن طاووس در کتاب«مهج الدعوات»از سلمان روایتى نقل کرده که:

حضرت فاطمه علیها السلام کلامى به من آموخت که از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله فراگرفته بود،ایشان آن را در

صبح و شام مى‏خواند به من فرمود: اگر مى‏خواهى هرگز در دنیا دچار تب نشوى بر آن مداومت کن و آن کلام این است

بِسْمِ اللّهِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورِ النُّورِ بِسْمِ اللّهِ نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّهِ الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ

الاُْمُورِ بِسْمِ اللّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَْالنُّورِ اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَاَنْزَلَ

النُّورَ عَلىَ الطُّورِ فى کِتابٍ مَسْطُورٍ فى رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِی مَحْبُورٍ

اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى هُوَ بِالْعِزِّ مَذْکُورٌ وَبِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَعَلَى السَّرّاَّءِ وَالضَّرّاَّءِ مَشْکُورٌ

وَصَلَّى اللّهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ.

به نام خداى نور،به نام خداى نور نور،به نام خداى نور بر نور،به نام خدایى که

تدبیرگر امور است،به نام خدایى که نور را از نور آفرید،و سپاس خدایى را که

نور را از نور آفرید،و نور را در کوه طور فرو فرستاد در کتابى بر نوشته،در

ورقه‏اى گشوده،با اندازه‏اى درخور،بر پیامبرى‏ آراسته،سپاس خداى را که به

عزّت یاد شود،و به عظمت مشهور است،و بر شادى و بدحالى سپاسگزارى

شود، درود خدا بر آقاى ما محمّد و خاندان پاکش