امام صادق(ع): اگر کسی از شما بخواهد دارای حالتی شود که همه خواسته‌هایش را خداوند برآورد باید از همه مردم ناامید باشد و هیچ امیدی جز خداوند نداشته باشد پس اگر خداوند چنین حالتی را در قلب او بیابد چیزی از خدا نخواهد مگر اینکه برآورد.          (وسائل الشیعه)

پیامبر اکرم (ع): شخصی به پیغمبر(ع) عرض کرد دوست دارم دعایم مستجاب شود. حضرت فرمود: خوراک خود را پاک کن و سعی کن حرام وارد شکمت نشود.

امام صادق(ع) فرمود: هنگام دعا قلب خود را متوجه خداگردان و چنان گمان داشته‌باش که خواسته‌ات در آستانه در حاضر و آماده است.

پیامبر اکرم(ع) فرمود: دعا کنید در حالی که یقین و اطمینان داشته باشید که دعای شما مستجاب خواهد شد.

امام صادق(ع): مردی از بنی‌اسرائیل مدت سی‌وسه سال دعا می‌کرد و از خدای خود فرزندی پسر می‌خواست همین که دید دعایش مستجاب نمی‌شود خطاب به خدا نموده گفت: خدایا نمی‌دانم من از تو خیلی دورم که صدای مرا نمی‌شنوی یا با این که نزدیکی و می‌شنوی در عین حال پاسخم نمی‌دهی. در این هنگام کسی به خواب او آمده گفت: سرّ مستجاب نشدن دعایت این است که بدزبانی می‌کنی و در حالی دعا قلبت آشفته و ناپاک است و نیتت ناشایسته و ناجور اگر می‌خواهی دعایت مستجاب شود این هر سه عیب را از خود دور کن.

یعنی خوش زبان باش و قلبت را پاک و پاکیزه نموده قلباً از خدا بترس و بپرهیز و نیتت را سالم نما (خوشبین و امیدوار به رحمت خدا باش). پس از این جریان آن مرد تصمیم گرفت به سفارشها عمل کند. اتفاقاً در نتیجه عمل به آن دستورها خداوند پسری به او مرحمت نمود.

پیامبر اکرم(ع): خداوند مستجاب نکند دعای کسی را که دلش پریشان است و نداند چه می‌گوید.