از امام صادق (ع) روايت شده: هرچه را ترك كردى، خواندن اين دعا را در هر صبح و شام ترك مكن.

اَللهُمَّ اِنّى اَصْبَحْتُ اَسْتَغْفِرُكَ فى هذَا الصَّباحِ وَ فى هذَا الْيَوْمِ لاَِهْلِ رَحْمَتِكَ وَ اَبْرَءُ اِلَيْكَ مِنْ اَهْلِ لَعْنَتِكَ اَللهُمَّ اِنِّى اَصْبَحْتُ اَبْرَءُ اِلَيْكَ

فى هذَا الْيَوْمِ وَ فى هذَا الصَّباحِ مِمَّنْ نَحْنُ بَيْنَ ظَهْرانيهِمْ مِنَ الْمُشْرِكينَ وَ مِمّا كانُوا يَعْبُدُونَ اِنَّهُمْ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقينَ اَللهُمَّ

اجْعَلْ ما اَنْزَلْتَ مِنَ السَّمآءِ اِلَى الاَْرْضِ فى هذَا الصَّباحِ وَ فى هَذَا الْيَوْمِ بَرَكَةً عَلى اَوْلِيآئِكَ وَ عِقاباً عَلى اَعْدآئِكَ اَللهُمَّ والِ مَنْ والاكَ وَ

عادِ مَنْ عاداكَ اَللهُمَّ اخْتِمْ لى بِالْاَمْنِ وَالاْ يمانِ كُلَّما طَلَعَتْ شَمْسٌ اَوْ غَرَبَتْ اَللهُمَّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَارْحَمْهُما كَما ربَّيانى صَغيراً

اللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمينَ وَالْمُسْلِماتِ اَلاَْحْيآءِ مِنْهُمْ وَ الاَْمْواتِ اَللهُمَّ اِنَّكَ تَعْلَمُ مُتَقَلَّبَهُمْ وَ مَثْويهُمْ اَللهُمَّ احْفَظْ اِمامَ

الْمُسْلِمينَ بِحِفْظِ الاْيمانِ،

خدايا صبح كردم در اين بامداد و در اين روز براى اهل رحمتت از تو آمرزش مى خواهم، و از اهل لعنتت به تو بيزارى مى جويم، خدايا من صبح كردم، در اين روز، و در اين صبح درحالى كه از آنها كه بين آنانيم از مشركان به سوى تو بيزارى مى جويم از آنچه كه مى پرستند به درستى كه ايشان قومى بد و فاسقند، خدايا آنچه از آسمان به زمين فرو فرستادى در اين صبح و اين روز ، براى دوستانت بركت، و براى دشنمانت كيفر قرار ده، خدايا دوست بدار كسى كه دوستت داشت، و دشمن بدار كسى را كه دشمنت داشت، خدايا به ايمنى و ايمان برايم ختم كن، هر زمان كه خورشيد سر زند يا غروب كند.
خدايا مرا و پدر و مادرم را بيامرز، و به هر دو رحم كن، چنان كه مرا در كودكى پروريدند، خدايا مردان و زنان مؤمن و مسلمان زندگان و مردگان آنان را بيامرز، خدايا بازگشتگاه و اقامت گاهشان را تو مى دانى، خدايا پيشواى مسلمانان را حفظ كن به حفظ ايمان،

وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزيزاً وَافْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسيراً وَاجْعَلْ لَهُ وَلَنا مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصيراً اَللّهُمَّ الْعَنْ فُلاناً وَ فُلاناً وَالْفِرَقَ الْمُخْتَلِفَةَ عَلى رَسُولِكَ

وَ وُلاةِ الْاَمْرِ بَعْدَ رَسُولِكَ وَالْاَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ وَ شيعَتِهِمْ وَ اَسْئَلُكَ الزِّيادَةَ مِنْ فَضْلِكَ وَ الْاِقْرارَ بِما جآءَ بِهِ مِنْ عِنْدِكَ وَالتَّسْليمَ لاَِمْرِكَ

وَالْمُحافَظَةَ عَلى ما اَمَرْتَ بِهِ لا اَبْتَغى بِهِ بَدَلاً وَ لا اَشْتَرى بِهِ ثَمَناً قَليلاً اَللهُمَّ اهْدِنى فيمَنْ هَدَيْتَ وَ قِنى شَرَّ ما قَضَيْتَ اِنَّكَ تَقْضى

وَلا يُقْضى عَلَيْكَ وَ لايَذِلُّ مَنْ والَيْتَ تَبارَكْتَ وَ تَعالَيْتَ سُبْحانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ تَقَبَّلْ مِنِّى دُعآئى وَ ما تَقَرَّبْتُ بِهِ اِلَيْكَ مِنْ خَيْرٍ فَضاعِفْهُ لى

اَضْعافاً كَثيرَةً وَ اتِنا مِنْ لَدُنْكَ اَجْراً عَظيماً رَبِّ ما اَحْسَنَ ما اَبْلَيْتَنى وَ اَعْظَمَ ما اَعْطَيْتَنى وَ اَطْوَلَ ما عافَيْتَنى وَ اَكْثَرَما سَتَرْتَ عَلَىَّ فَلَكَ

الْحَمْدُ يا اِلهى كَثيراً طَيِّباً مُبارَكاً عَلَيْهِ مِلْاِ السَّمواتِ وَ مِلْاِ الاَْرْضِ وَ مِلْاِ ما شآءَ رَبّى وَ رَضِىَ وَ كَما يَنْبَغى لِوَجْهِ رَبّى ذِى الْجَلالِ

وَالاِْكْرامِ

او او را يارى ده يارى پيروزمندانه، و بگشاى براى او گشايشى آسان، و براى او و ما از جانب خود فرمانروايى پيروزمندانه قرار ده، خدايا لعنت كن فلان و فلان و گروههايى كه اختلاف كردند بر رسولت، و واليان امر بعد بعد از رسولت و امامان پس از او، و شيعيان ايشان را، و از تو مى خواهم زيادى فضلت، و اقرار به آنچه از نزد تو آمد، و تسليم به فرمانت، و محافظت بر آنچه به آن امر فرمودى، به طورى كه به جاى آن جايگزينى نجويم، و آن را به بهاى اندكى نفروشم، خدايا هدايتم كن در شمار كسانى كه هدايت كردى، و حفظم كن از شرّ آنچه قضايت بر آن جارى شد، به درستى شد، به درستى كه قضاوت مى كن و بر تو قضاوت نمى شود، و خوار نمى گردد و كسى تو دوستش دارى، منزّه و پاكى و برترى، و منزّهى تو پروردگار كعبه، دعايم را بپذير، و آنچه به وسيله آن از خير به تو تقرّب مى جويم، برايم دوچندان كن، چند برابر بسيار، و از جانب خود اجر بزرگ به ما عنايت كن، پروردگارم چه نيكوست آنچه مرا به آن آزمودى، و چه بزرگ است آنچه به من عطا كردى، و چه طولانى است آچه عافيتم دادى، و چه بسيار است آنچه بر من پوشاندى، پس توراست ستايش اى معبود من، بسيار، پاك، مبارك، به پرى آسمانها و زمين، و پرى آنچه پروردگارم خواست و پسنديد، و چنان كه سزاوار است براى جلوه پروردگارم، صاحب بزرگى و اكرام.