ایسنا:
پژوهشگران دانشگاه تهران موفق به طراحی و ساخت سیستم ثبت موقعیت چشم شدند.

به گزارش ایسنا، دکتر محمدرضا ابوالقاسمی دهاقانی، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران با اشاره به کاربرد و اهمیت اندازه‌گیری‌های ثبت موقعیت چشم در علوم مختلف از جمله علوم اعصاب، روان‌شناسی، مدیریت، بازاریابی و هم‌چنین طراحی، گفت: موقعیت چشم و اندازه مردمک، از جمله مهمترین شاخصه‌های بررسی عملکرد شناختی انسان و موجوداتی است که سیستم بینایی مشابه انسان دارند. از این رو سیستم‌های ثبت موقعیت چشم در سراسر دنیا در آزمایشگاه‌های مختلف مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

دکتر ابوالقاسمی افزود: سیستم ردیاب چشمی یک سیستم با کاربردهای متنوع است که توسط یک دوربین با فرکانس بالا کار کرده و جایگاه چشم و اندازه مردمک را با دقت مکانی و زمانی خیلی بالا ردیابی می‌کند. دقت مکانی دستگاه ساخته شده در حدود یک درجه بینایی و دقت زمانی در حدود ۵۰۰ هرتز است.

وی مزیت اصلی این دستگاه نسبت به نمونه‌های مشابه خارجی را قیمت تمام‌شده عنوان کرد و گفت: در حالی که قیمت نمونه خارجی مشابه آن بین ۱۵ تا ۳۰ هزار دلار است، قیمت نمونه داخلی در مقایسه با مشابه خارجی کمتر است. پیش از این، سیستم ردیاب چشم ایرانی که با دقت زمانی ۵۰۰ هرتز و دقت یک درجه بینایی کار کند، معرفی نشده بود.

مجری طرح توسعه ردیاب چشمی گفت: این دستگاه خروجی تلاش‌های دانشجویان مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران است و مراحل تحقیق، طراحی، ساخت و شبیه‌سازی آن در آزمایشگاه فناوری مغز واقع در پژوهشکده فناوری‌های همگرای دانشگاه تهران انجام شده است. در حال حاضر تست‌ها و استانداردهای لازم جهت ورود به مرحله تجاری‌سازی انجام و تجاری‌سازی آن آغاز شده است.

به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، وی افزود: هم اکنون یک نمونه از این دستگاه در پژوهشکده فناوری‌های همگرای دانشگاه تهران مستقر شده که دانشجویان دانشکده‌های مهندسی برق و کامپیوتر و دانشکده روان‌شناسی و سایر محققین برای انجام پایان‌نامه و تحقیقات خود از این دستگاه استفاده می‌کنند.

دکتر ابوالقاسمی در پایان با اشاره به اینکه این سیستم قابلیت ارتقا دارد، افزود: یکی دیگر از اهداف این پروژه، ساخت یک برنامه یکپارچه جهت پاسخ‌گویی به نیازهای متنوع کاربران از حوزه‌های مختلف علوم و مهندسی است. نسخه بعدی رهگیر چشم بر روی سیستم‌هایی مانند موبایل قابل اجرا بوده و امکان توسعه کاربردهای تحقیقاتی بیشتر برای حوزه‌هایی مانند زبان‌شناسی، علوم ورزش و سایر رشته‌های علوم انسانی را دارا خواهد بود.